NIGRIGERULI

NIGRIGERULI

Graecis Μελανηφόροι, quae vox in veteri monumento,

ΓΑΙΟΣ ΓΑΙΟΥ ΑΧΑΡΝΕΥΣ ΙΕΡΕΥΣ ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ

ΕΝ ΤΩΕΠΙ ΝΑΥΣΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΕΝΙΑΥΤΟΩ

ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΛΑΝΗΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΑΙ ΥΠΕΡ

ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΚΑΙ

ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ

ΤΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ ΙΣΙΔΙ ΔΙΚΑΙΟΣ. ΥΝΙ

ΙΔΡΥΣΑΝΤΟ.

GAIUS GAII F. ACHARNENSIS SACERDOS

FACTUS

IN NAUSII ARCHONTIS ANNO

ET MELANEPHORI ET MINISTRI

PRO

POPULO ATHENIENSIUM ET POPULO

ROMANORUM ISIDI IUSTITIAE DEDICARUNT.

Munus aliquod denotat, ad sacra Isidis, Serapidis, aliorumque aliquot ex Aegypto maxime Deorum spectans: quodnam autem illud fuerit, non adeo liquet. Legitur Inscr. Graeca in Petri Bembi Ep. Ital. ubi Theophilus Theophili fil. Antiochenus dicitur Μελανηφόρος Serapidis, Isidis, Anubidis, Harpocratis, Seleucô Andronici Rhamnusii filiô Sacerdote. Neque extra Inscriptiones vox hactenus observata. Interim ex his facile colligitur, Melanophoros hos seu Nigrigerulos, in pompis sacris Numinum ornamentis gestandis fuisse praestitutos, indeque nominatos. Sic Hierophori, Thyrsophori, id genus alii. In Isidis autem ornamentis erat, quae longe longeque, ut Appuleius Milesiar. 11. etiam meum confutabat obtutum, Palla nigerrima, splendescens atrô nitore, quae circumcirca remeans etc. Unde Laur. Pignorius in Isiacis p. 10. Et quidem in tabula universa nigror hic maxime conspicitur, argentô fere semper discretus, quâ mente Appuleius eidem (Isidi) praetextam discolorem et Pallam nigerrimam adsignavit. Ita ergo Theophilus hic fuerit ex Melanophororum sodalitio, cuius munus erat pallam illam nigerrimam gestandi. Quo proculdubio spectat illud Plut. de Iside, eam pro Luna sumi et cornua imaginis eius pro illuminationibus falcatis: cum Τοῖς δὲ, inquit, l. de Iside et Osir. μελανοςόλοις ἐμφαίνουσι τὰς κρύψεις καὶ τοὺς περισκιασμοὺς εν οἷς διώκει ποθοῦσα τὸν Ἥλιον, Nigris autem vestibus occultationes eius et obumbrationes designant, quibus Solem desiderans spectatur, etc. Vide Ioh. Seldenum de Synedr. Veter. Hebr. l. 2. in Addend.